Jo Nesbø - "Pentagram"

Dlaczego tak kurczowo przytrzymywać duszę, skoro to oznacza, że pęknie serce?

Z Jo Nesbø jest tak, że zanim zorientowałam się, że jego książki to pełen cykl, zdążyłam kilka przeczytać. I tak zostało mi to do teraz, kiedy jego opowieści wybieram zupełnie losowo i nie pamiętam już, czy Harry Hole wciąż jest pijakiem i czy kocha Rakel, a może znów pomyliłam go z kimś innym.

"Pentagram" czytałam długo, chociaż akcja wydawała się wartka, a fabuła wciąż gnała do przodu. A jednak miałam poczucie ślamazarności i jakieś takiej opieszałości. Nie fascynowało mnie nic. Ani bohaterowie, ani fabuła, ani zakończenie. Między mną a książką był dystans.

Przeczytałam, bo lubię doczytać to, co zaczęłam. Ale gdybym dorosła już do tego, by kiepskie lektury pozostawiać niedokończone, to byłoby to rozsądniejszym wyborem. Nijakość.

Opis książki:

Harry po kolejnej wpadce alkoholowej otrzymuje wypowiedzenie, ale z uwagi na okres urlopowy zostaje jeszcze włączony do śledztwa, które prowadzi Tom Waaler. Hole podejrzewa Waalera o związek ze śmiercią koleżanki-policjantki, Ellen Gjelten, ale wciąż nie ma na to dowodów.
Harry Hole tropi seryjnego mordercę, który zastrzelonym przez siebie ofiarom odcina kolejne palce u rąk, a na miejscu zbrodni zostawia znak - pentagram..

Czytam opasłe tomiska -376 strony (tom 5)

Moja ocena 3/6