Camilla Läckberg - "Latarnik"

Zapominamy, jak ważny jest dotyk, a jest nam do życia niezbędny.

Czasem czuję się znudzona czyimś towarzystwem. Powtarzanym schematem, tymi samymi słowami, gestami, poglądami, reakcjami. Czasem uśmiecham się, kiwam głową i odpowiadam zdawkowo ciągle na te same pytania, ale tak naprawdę jestem gdzieś indziej. Czasem się spotykam, bo tak wypada, bo inaczej nie zobaczyliśmy się wcale. Czy wtedy byśmy to odczuli jako stratę czy ulgę? A może dobry czas, by zatęsknić za sobą?

"Latarnik" opowieść, którą czytałam z rozpędu, z kolejności kolejnych tomów, z zachwytu nad całą sagą. Przecież od początku widziałam tę kulawiznę i nieporadność kolejnych wątków, tą przewidywalność zdarzeń i powtarzalność schematów. Fabuła sprawia wrażenie nie do końca przemyślanej, jak gdyby zabrakło czegoś, jakiegoś pomysłu na wytyczenie jej linii. Bohaterowie zaczęli mnie nudzić, wciśnięci w szufladki swoich zachowań, nie odbiegli od narzuconych im ról. Zakończenie nijakie, przynoszące ulgę, że jeszcze tylko obowiązkowe życzenia zdrowia, uściski na do widzenia i zamykam drzwi.

Kuśtykałam przez kolejne strony, kiwając głową, wzruszając ramionami i udając zainteresowanie, by myślami błądzić gdzieś tam indziej. I trafiać na jedno słowo, które doskonale opisuje całość "Latarnika". Przewidywalna.

 

Opis książki:

Jasna, letnia noc. Młoda kobieta wskakuje do samochodu. Chwyta kierownicę w zakrwawione dłonie. Wraz z synkiem znajdującym się na tylnym siedzeniu ucieka do jedynego znanego jej bezpiecznego miejsca − na wyspę Gråskär nieopodal Fjällbacki.
Kilka dni później w swoim mieszkaniu zostaje zamordowany Mats Sverin, człowiek rzetelny i powszechnie lubiany, który po latach nieobecności powrócił do Fjällbacki, by zostać szefem gminnego wydziału finansów. Inspektor Patrik Hedström i policja w Tanumshede prześwietlają jego przeszłość i na jaw wychodzą rozmaite tajemnice. Okazuje się, że mężczyzna przed śmiercią odwiedził Gråskär, czyli Wyspę Duchów, jak ją nazywają okoliczni mieszkańcy...

Czytam opasłe tomiska - 496 stron (tom 7)

Klucznik (z tyłu, z profilu, z boku)

Moja ocena 3.5/6