Gabriela Gargaś - Droga do domu

Dom to miejsce,gdzie się żyje a nie muzeum.To książki na podłodze i niedopita filiżanka kawy na stole.

Ludzie chcą, abyś postępowała według ich wzorców zachowań, ale ty możesz nie zgadzać się z ich wyborami, Masz do tego prawo, bo to tylko i wyłącznie twoje życie.

Kilka historii, których bieg splótł się w jeden długi warkocz wspólnych istnień. Jedna daleka podróż, która wszystko układa, porządkuje i naprawia. Kilka zbiegów okoliczności i jedna, stara mądrość. Wszystko zamknięte na kilkuset stronach jednej książki, którą czytasz i czytasz.

Czytasz, bo masz sentyment do jednej z bohaterek; bo wydaje ci się, że coś wybije schemat z tych dobrze utartych kolein; bo liczysz na coś innego niż monotonia nakreślonych stron.  W zamian masz tabliczkę z napisem "szczęśliwe zakończenie" i ostatnią stronę.

Historia idealnie wpasowująca się w określoną szufladkę z etykietką. Nie ma rogu, który można przystanąć, albo kartki, którą można by zagiąć. Wszystko jest linearnie poprawne. Wybrzmiałe, oklepane i powtarzalne. Zdecydowanie nie porywa i nie zachwyca.

Opis książki:

Pięć kobiet, pięć historii, pięć marzeń do spełnienia, jedna wspólna podróż.

Ewa rozstaje się z Pawłem, mężczyzną swojego życia.

Alicji wciąż trudno pogodzić się ze śmiercią męża. Matylda obwinia siebie za wypadek samochodowy, w którym straciła najważniejszą osobę.

Antonina, starsza pani z bagażem doświadczeń i wielką pogodą ducha, postanawia odwiedzić przyjaciółkę, która mieszka nad morzem.

Namawia ją do tego wnuczka, Majka, która za wszelką cenę pragnie wyrwać się z małego miasteczka. Wszystkie kobiety mają powód aby udać się w podróż, choćby na koniec świata. Każda z nich szuka czegoś innego, ale razem jest łatwiej stawić czoło swoim demonom. Na końcu podróży, w pięknym, słonecznym Sopocie przekonają się, że dom to szczęście i spokój duszy, nieważne w jakim miejscu się znajdujemy. A wybaczenie to jedno z najważniejszych słów. Poruszająca opowieść o tym, jak trudną sztuką czasem jest przyjęcie tego, co otrzymujemy od życia.

Czytam opasłe tomiska -424 str.

Polacy nie gęsi

Moja ocena 3,5/6