poniedziałek, 29 czerwca 2015

Iwona Czarkowska - "Zdrada pachnie pomarańczami"



Wyobraź sobie, że trzydzieści lat temu spędzasz wakacje w pewnym miejscu. O którym już zapomniałeś w natłoku codziennych zdarzeń. Wyobraź sobie, że pewnego dnia przychodzi do Ciebie kartka z zaproszeniem na wakacje, do tego pensjonatu, w którym przeżyłeś dobre lub złe chwile. Skusisz się na taką wyprawę, by poszukać śladów dawnych wspomnień?

"Zdrada pachnie pomarańczami" to taka bardzo lekka i przyjemna lektura z delikatnym wątkiem kryminalnym. Pomysłowa fabuła i wartka akcja utrzymują stałe zainteresowanie. Bardzo duża liczba postaci momentami wprowadza chaos. I chociaż każdy z bohaterów ma swój rozdział, to jednak zostali potraktowani dość powierzchownie - bez głębszych rysów psychologicznych, bez własnych historii. Mnogość wątków czasami zamiast się przeplatać - supłała się w węzły. Zakończenie zaskakujące, ale bez fanfar. Całość składa się na całkiem zabawną komedyjkę.

"Zdrada pachnie pomarańczami" opowieść, która nie jest ani skomplikowana, ani wymagająca. Nie wciąga w swój świat, nie pozwala tropić zagadek ani angażować się w fabułę. Pozwala przemykać szybko między stronami, ślizgać się po słowach i zerkać na wydarzenia. Trochę w pośpiechu, trochę nieładzie, trochę niedbale. To taka historia, którą czyta się w jeden albo dwa wieczory uśmiechając się pod nosem, marszcząc brwi lub wzdychając. By za jakiś czas, nie pamiętać zbyt wiele z tej historii.





Opis książki:

Zdrada może mieć różne oblicza, konsekwencje i... zapachy!

Jest maj 1981 roku. W małym pensjonacie w Groblach Olszanickich na południu Polski, grupa ludzi spędza weekend. W tym samym czasie w pobliskim miasteczku ktoś napada na bank. Ślad po złodziejach urywa się w pobliżu pensjonatu. Milicja nie ujawnia, co padło łupem złodziei. Goście rozjeżdżają się do domów, a sprawa włamania trafia na półkę ze sprawami niewyjaśnionymi w policyjnym archiwum. Mijają lata, upada ustrój, a wraz z nim pensjonat w Groblach Olszanickich.

Po latach syn zmarłego właściciela postanawia go wyremontować. Zatrudniony przez niego specjalista od marketingu wpada na pomysł, aby na długi majowy weekend roku 2011 roku zaprosić tych samych ludzi, którzy spędzili tutaj kilka majowych dni w roku 1981. Czy ich obecność pomoże wyjaśnić sprawę napadu na bank sprzed trzydziestu lat? 

Klucznik (autor - kobieta)
Polacy nie gęsi

Moja ocena 4/6


sobota, 27 czerwca 2015

Danuta Noszczyńska - "Blondynka moralnego niepokoju"




Są takie historie, których nie można czytać kiedy ma się za dużo obowiązków- zbyt mocno wciągają w swój świat. Są takie historie, których nie można czytać powoli - zbyt fajnie są napisane. Są takie historie, których nie można czytać w miejscach publicznych - zbyt głośno się śmieję. W ulubionym mazurskim porcie też się śmiałam. I było fajnie.

"Blondynka moralnego niepokoju" napisana z niebywałą lekkością opowieść, w której można się zakochać od pierwszych stron. Nietuzinkowe postacie, prześmieszne dialogi, nieprawdopodobne zdarzenia spięte klamerką wartkiej akcji i pomysłowej fabuły. Niecodzienna to opowieść, która maluje świat w totalnie zaczarowane kolory, które spodobają się każdemu, kto ma chociaż odrobinę poczucia humoru.

"Blondynka moralnego niepokoju" historia, którą czyta się jednym tchem, czasem tylko przerywanym głośnymi salwami śmiechu. Takimi prosto z serca i zupełnie niczym nieskrępowanymi. Niesamowite. I chociaż książkę czytałam jakiś czas temu, to ponowne jej przeczytanie sprawiło mi mnóstwo frajdy i dało sporo radości. Mimo pozornej błahości fabuły, to bardzo mądra książka. O tym, czym jest szczęście i gdzie go szukać. O splataniu losów i więzi. I o tym, co w życiu ważne i najważniejsze. Niebanalna.



Opis książki:
Edwina, tytułowa blondynka, jest owocem krótkiego, miłosnego porywu zapyziałej dewotki i cynicznego ateisty - karierowicza. Jak sama mówi, „formowała się psychicznie na progu dwóch światopoglądów i dwóch bytowych skrajności”. Będąc jednak dziecięciem „cwanym po ojcu i silnym po matce”, szybko uczy się korzystać z wzajemnej niechęci rodziców i czerpać z tego stanu rzeczy rozmaite profity. Wydawałoby się, że w wieku dwudziestu dziewięciu lat osiągnęła byt absolutnie stabilny: ma własne, ekskluzywne mieszkanie, pewne i całkiem spore zaplecze materialne oraz grono radosnych przyjaciółek. Niestety, w tym właśnie momencie świat pustej i egoistycznej Edwiny zaczyna legać w gruzach: na początek traci pracę, rodzice nagle postanawiają się pobrać i skompletować na siłę szczęśliwe stadło, a na dodatek w jej życiu pojawia się duch, który namolnie domaga się bliżej nieokreślonej pomocy. Zdesperowana, w kilka minut podejmuje decyzję o ucieczce, której głównym motywem jest bunt przeciwko zamysłowi rodziców - bo, jak stwierdza z głębokim niesmakiem „zawsze żyła w tym cyrku, ale nigdy dotąd ze wszystkimi małpami w jednej klatce”.



Klucznik (autor - kobieta)
Polacy nie gęsi

Moja ocena 5.5/6




wtorek, 23 czerwca 2015

Camilla Läckberg - "Syrenka"



Człowiek nigdy nie wie wszystkiego o drugim człowieku. Nawet o tym ukochanym, z którym żyje na co dzień.


Są takie miejsca, w których czujesz się jak w swoim ulubionym zakątku. Jeszcze dobrze nie otworzysz drzwi, a już wpadasz w miękkie, dopasowujące się kontury. Są takie książki, które kiedy tylko otworzysz okładkę – oplatają i zapadasz się w dobrze znane, wytarte koleiny. Bo znów jesteś w świecie, który dobrze znasz.

„Syrenka” to historia, której nie da się czytać we fragmentach, urwanych kawałkach kradnąc wolne chwile. To historia, która sobie na to nie pozwoli. Bo ona zachłannie zabiera całą uwagę.  Intryguje, zagląda w oczy i uchyla rąbki tajemnicy . To opowieść, którą czyta się jednym tchem, by na samym końcu odetchnąć głęboko i powiedzieć, jakże banalne „wow”.

„Syrenka” to nieprosta historia. Fabuła cały czas trzyma w napięciu, powoli odsłaniając skrawki niedopowiedzeń próbuje ułożyć ścieżkę do rozwiązania zagadki. Akcja obfituje w liczne zwroty, co chwilę pojawiają się nowe elementy, które zmieniają padające światło własnych domysłów. Błędnych domysłów. Zupełnie zaskakujące zakończenie odsłania to, co najbardziej mroczne, przerażające i pozostające poza sferą interpretacji. Bohaterowie tacy sami, coraz bliżsi, coraz lepiej znani, coraz mocniej ze sobą spleceni. Wyważone wątki kryminalne i obyczajowe tworzą razem misternie utkana powieść, którą się czyta nie mogąc przestać. Wszystko ma swoje miejsce i czas, niczego nie jest za dużo, niczego z mało. Majstersztyk.





Opis książki:
Szósta część rewelacyjnej serii kryminalnej o Fjällbacka

W Fjällbace w tajemniczych okolicznościach ginie mężczyzna. Cztery miesiące później przypadkowy spacerowicz natrafia na jego zwłoki w skutym lodem jeziorze. Sprawa komplikuje się jeszcze bardziej, kiedy znajomy zmarłego, pisarz Christian Thydell, zaczyna dostawać anonimowe pogróżki.

Ktoś szczerze go nienawidzi i nie zawaha się spełnić groźby. Kiedy znalezione zostają zwłoki kolejnego mężczyzny, policja doszukuje się wspólnego wątku, a tropy prowadzą w przeszłość...

Pod hasłem - Dzień Dziecka
Klucznik (autor - kobieta)
Czytam opasłe tomiska - 488 stron

Moja ocena 5/6