Magdalena Kordel - "Okno z widokiem"

Czasami jej tego zazdroszczę, spokoju, swobody. Komórki, kariera, awanse… Wszystko to smycze i kagańce, które sobie dobrowolnie zakładamy. I naraz zdajemy sobie sprawę, jak niewiele jest to warte. Mała zawartość życia w życiu.

Lubię takie właśnie obyczajowe lektury o życiu, zwykłej codzienności i radości w prostych czynnościach. Lubię ten niezwyczajny klimat i taką niecodzienną bliskość z bohaterami, i to kojące poczucie spokoju i łagodności, które towarzyszy mi w trakcie czytania. Lubię, kiedy mogę otulić się ciepłem książki i schować przed walącym się światem.

Taka właśnie jest książka "Okno z widokiem". Opowieść o zranionym sercu, o tajemnicach, dobrych ludzkich duszach, o poszukiwaniu swojego miejsca, o uczuciach, o diabłach i świętym Antonim. Wszystko to jest napisane prostym, nieskomplikowanym, przyjemnym w odbiorze językiem. Pewnie dlatego czytanie tej historii zajęło mi jedno popołudnie. I chociaż bardzo, bardzo się starałam zwolnić, delektować się czytaniem, to nijak mi nie wychodziło. Tak bardzo zżyłam się z mieszkańcami Malowniczego i tak bardzo chciałam wiedzieć co będzie dalej, że strony same umykały spod palców, a moja dusza powoli wypełnia się tym ciepłem bijącym z każdego zdania. I dlatego teraz w trakcie spaceru, zamiast mijać przydrożne kapliczki mimochodem, to znajdę polny kamień i na nim przysiądę, by pogadać ze świętym, a może z diabłem?

Znajdziemy tutaj sporo pięknych opisów przyrody zgrabnie przeplatanych między dialogami. Bohaterowie są zwyczajny, ludzcy, przez co bardziej bliscy, o bogatej charakterystyce i nie przeciętnych wnętrzach. Fabuła jest ciekawa, cały czas trzyma w napięciu i zainteresowaniu. Wiele tutaj zwrotów akcji, nieodkrytych zagadek, niedopowiedzianych słów, które wpływają na losy bohaterów. Ponadto książka aż kipi dobrym humorem i pozytywną energią.

Ktoś może zarzucić, że jest to lektura banalna, prosta i tak naprawdę o niczym, bo czym jest ratowanie starej kapliczki czy wyssany z palca erotyczny skandal? Owszem, momentami treść i szkielet fabuły ocierają się o banał i banalność. Ale nie będzie miał całkowicie racji. Bo chociaż nie jest to książka trudna, wysublimowana czy ambitna, to jest zaskakująca piękna i mądra w swej prostocie.

To ciepła, lekka, rodzinna lektura, idealna dla tych, którzy mają ochotę spędzić przyjemnie i z uśmiechem kilka godzin, którzy potrzebują się odprężyć, oderwać od codziennych spraw. Nie jest to lektura, która zapada w pamięć na długi czas, nie jest to lektura, która uwiera, skłania do przemyśleń. Ale jest to lektura, która działa niczym kompres na bolączki i smuteczki, i która wnosi dużą dawkę optymizmu. 

I jeszcze okładka - piękna. Czytając chciałam uchylić to okno i już, już znaleźć się w tym wymarzonym Malowniczym, gdzie wszystko jest inne.

" właśnie otworzyło się przede mną całkiem nowe okno w pokoju z moim własnym widokiem"

Opis książki

Okno z widokiem to powieść pełna zagadek i nieoczekiwanych zwrotów akcji. Przeszłość miesza się z teraźniejszością, przez wiele lat skrywane sekrety rodzinne wychodzą na jaw.

Grupa studentów archeologii dokonuje wstrząsającego odkrycia, a policjanci choć nieco niekonwencjonalni wykonują swoja pracę z dużym zaangażowaniem i dobrymi wynikami. To również opowieść o ciepłej i pełnej miłości relacji pomiędzy wnuczką i babcią, o małomiasteczkowej społeczności i proboszczu, który jest nadzwyczaj otwarty na problemy wszystkich swoich duchowych podopiecznych. Wszystko to tworzy niepowtarzaną atmosferę i prowadzi do zaskakującego finału, w którym czynny udział poza główną bohaterką biorą mieszkańcy Malowniczego i przyjezdni między innymi sędziwy profesor, jego żona, historyk amator, studenci archeologii, pewien przystojny strażnik miejski, przyszywany dziadek Róży, proboszcz i wielu, wielu innych. Książka poza ciekawą akcją nie pozbawiona jest humoru, który jak już się przekonali czytelnicy poprzednich powieści jest nieodłączną częścią twórczości autorki.

Polacy nie gęsi