Camilla Läckberg - Pogromca lwów

Mają stąd tyle wspomnień. Ale wspomnienia nie są przykute do miejsca. Będą mogli do nich wracać

Lubię wracać w znane opowieści. Gdzie ci sami bohaterowie znów próbują zbawić świat i poukładać swoje życie. Gdzie małe miasteczko okazuje się pełne morderców i zwyrodnialców. Gdzie ścieżki losów przecinają się częściej niż byśmy mogli się spodziewać.

"Pogromca lwów" wciąż utrzymuje wysoki poziom kolejnej historii kryminalnej sagi. Schematyczność i powtarzalność kolejnych tomów, jest w jakiś sposób kojąca i bardzo mi pasuje.

Trzyma w napięciu, zaskakuje, zwodzi i przeraża. Domyśliłam się prawie wszystkiego, a i tak na samym końcu było trochę inaczej niż się spodziewałam. Znacznie lepiej. Kolejny zachwyt.

 

Opis książki:

Jest styczeń i mróz trzyma Fjällbakę w uścisku. Półnaga dziewczyna błądząc przez zaśnieżony las, wychodzi prosto na drogę. Samochód pojawia się znikąd w niewłaściwym momencie.

Kiedy Patrik Hedström i jego koledzy zostają zaalarmowani o wypadku, znana jest już tożsamość dziewczyny. Cztery miesiące temu zaginęła w drodze do domu z okolicznej szkoły jazdy konnej i nikt jej od tego czasu nie widział. Okazuje się, że doświadczyła niewyobrażalnego okrucieństwa i jest ryzyko, że nie była jedyną ofiarą.

W tym samym czasie Erica Falck jest zajęta grzebaniem w starej sprawie tragedii rodzinnej, która doprowadziła do śmierci mężczyzny. Raz za razem odwiedza żonę, skazaną za morderstwo, ale nie jest w stanie dowiedzieć się co się stało. Co ta kobieta ukrywa? Erica czuje, że coś jest nie tak. I wydaje się, że przeszłość kładzie się cieniem na teraźniejszości.

Klucznik (okładkowe niebo)

Czytam opasłe tomiska -426 strony

 

Moja ocena 5/6