Brunonia Barry - Powrót do Salem

Powroty. Lubię wracać do swoich miejsc. Tych bliskich i tych dalekich, i tych, które wydają się być całkiem nieistotne. W zależności, gdzie akurat jestem noszę w sercu nostalgię lub tęsknotę. Bo tak naprawdę ja zawsze wracam, chociaż wydaje mi się, że czasem uciekam, to jednak jest to powrót. Wszędzie znajduję kawałeczki swojej duszy.

Kolejna opowieść, która po otwarciu okazała się być czymś zupełnie innym niż się spodziewałam. Bo liczyłam na dobrą, refleksyjną i emocjonalną lekturę. Albo przynajmniej na bardzo dobrą książkę. Znów się przeliczyłam. 

To nie jest ta cudowna, miękka powieść, którą chciałoby się otulić. Nie jest też tą mądrą książką, z której można zaczerpnąć wiedzy. Chropowata, emocjonalna i kanciasta też nie jest, więc nie bardzo można się nad nią dłużej pochylić. Jest nijaka, szarpiąca się i pastelowa, chociaż niektóre fragmenty były niesamowite, a wyjaśnienie niektórych wątków wzruszające. Całość wyszła bezduszna.

Opis książki:

Zee Finch ma za sobą trudne dzieciństwo bez matki. Obecnie jest szanowaną psychoterapeutką i pracuje ze słynną doktor Mattei. Wkrótce ma wyjść za mąż za najlepszą partię w Bostonie. Jednak samobójstwo jej pacjentki Lilly Braedon wprowadza do jej życia chaos, a traumy z przeszłości niespodziewanie powracają…

Czytam opasłe tomiska -464 str.

 

Moja ocena 3.5/6